Een andere planeet koloniseren, kan dat?
In de komende 100 jaar moet de mensheid ervoor zorgen dat het kan (over)leven op andere planeten. Lukt dat niet, dan sterven we vermoedelijk uit. Tenminste, als we Stephen Hawking moeten geloven. Daarmee schrapt de bekende theoretisch fysicus trouwens al een nul ten opzichte van een voorspelling van vorig jaar. Toen zei Hawking dat we misschien nog 1000 jaar op aarde kunnen leven. Toch blijft vraag: kan het überhaupt – een andere planeet bevolken?
Hawking heeft beslist een punt wanneer hij zegt dat de aarde de komende tijd grote problemen voor de kiezen krijgt. Denk aan klimaatverandering, overbevolking, epidemieën en misschien inslagen van asteroïden. Maar zijn deze problemen zo groot, dat we genoodzaakt zijn om op een andere planeet een soort back-up-beschaving te creëren? Stel dat het antwoord op die vraag ja is, waaraan zou zo’n Aarde 2.0 dan moeten voldoen? En, belangrijker… waar vind je zo’n bewoonbare planeet?
“Maar zijn dat problemen die zo groot zijn, dat we genoodzaakt zijn om op een andere planeet een soort back-up-beschaving te creëren?”
Het perfecte thuis weg van huis
Voor het perfecte thuis weg van huis, kunnen we naar andere sterrenstelsels kijken, schrijft Popular Science. Met miljarden planeten in de Melkweg, is er een goede kans dat sommigen water en land zullen hebben, en lucht die ingeademd kan worden. Toch is de tweelingbroer of -zus van de aarde tot op heden niet gevonden. En onze telescopen hebben onvoldoende sterkte om ons tot in detail te kunnen vertellen hoe exoplaneten eruit zien. Bovendien zou het honderden jaren duren om op zo’n planeet te komen. Daar komt nog bij dat je flinke aantallen mensen naar zo’n ‘nieuwe wereld’ moet sturen om ons voortbestaan te garanderen. Kleine kolonies lopen namelijk grotere risico’s om te verzwakken door inteelt. Ook zijn ze kwetsbaar bij grote rampen.
Op het eerste gezicht lijkt Mars een goede optie als Aarde 2.0, mits we diverse problemen kunnen oplossen. Want het is stervenskoud op Mars, we kunnen de lucht niet inademen en de bodem is er giftig. Mars leefbaar maken gaat naar verwachting zo’n 100.000 jaar duren. Heb je even? En dan is er nog het kostenplaatje en een logistiek vraagstuk. NASA heeft weliswaar plannen voor bemande missies naar Mars, maar die kosten een slordige 1,5 biljoen dollar per missie en er kunnen zes mensen mee per keer. Niet echt veel, dus. SpaceX wil een interplanetair transportsysteem ontwikkelen, waarmee 100 personen per keer naar een andere planeet vervoerd kunnen worden. Alsnog een druppel op een gloeiende plaat.
SpaceX wil een interplanetair transportsysteem opzetten, waarmee 100 mensen per keer naar een andere planeet vervoerd kunnen worden. Dat is te beperkt voor een ‘volksverhuizing’.
Wie gaat en wie blijft?
Nog een vraagstuk is, wie koloniseren van Mars of een andere planeet moet betalen. Regeringen? Trouwens, is dat de investering wel waard? Of doen we er beter aan om dergelijke bedragen te gebruiken voor het verbeteren van de omstandigheden op aarde? Een volksverhuizing naar een andere planeet leidt in alle gevallen ook tot een politieke en morele vraag: wie mag mee en wie blijft achter? En wie bepaalt dat? Worden arme en achtergestelde mensen achtergelaten op een helse wereld, terwijl de rijken kunnen ‘vluchten’?
“Misschien is het zoeken naar manieren om op aarde te overleven wel het beste wat we kunnen doen.”
Een laatste reden om af te zien van zo’n interplanetaire volksverhuizing, is dat de geschiedenis zichzelf herhaalt. Dus, zelfs als we een andere planeet met succes kunnen koloniseren, komen dezelfde of vergelijkbare problemen als op aarde alsnog op ons af. Ook daar zullen we met onze eigen technologie onze nieuwe wereld verwoesten. Ziekten en epidemieën blijven een probleem, evenals natuurrampen of conflicten tussen mensen. Kortom, misschien is het zoeken naar manieren om op aarde te overleven wel het beste wat we kunnen doen. Waarschijnlijk is het makkelijker en goedkoper!
(Bron en meer lezen: Popular Science)
