Wat 3 weken ‘back to basics’ in Thailand mij brachten

Wat doe je na een burn-out? Lianne besloot af te reizen naar Thailand voor een retraite. Niet in een luxe hotel, maar back to basics. Drie weken lang leefde ze volgens een strak dagschema met veel yoga, meditatie, hard werken en diepgaande gesprekken.

Een aanrader, schrijft ze: “Het trekt je uit je comfortzone en zorgt ervoor dat je ontzettend veel leert over jezelf, het leven en anderen”.

Elke dag hetzelfde schema

Met een backpack op mijn rug en een burn-out onder mijn arm stapte ik een paar jaar geleden in het vliegtuig richting Thailand. Ik was onderweg naar Mindfulness Project. Een vriendin van mij had mij getipt over deze plek. Ze was ervan overtuigd dat ik mij daar weer beter zou gaan voelen. Wat was deze plek? Het team van het project beschrijft het zo op de eigen website: “Mindfulness Project is a radical new approach to a holistic lifestyle. We combine proven methods of the fields of meditation, yoga, psychology, permaculture, natural building, arts and combine them to a healing system of transforming ourselves and the environment”.

We leefden 24/7 buiten, omdat alle leefruimtes alleen daken op palen hadden maar geen muren. Elke dag volgden we hetzelfde schema, dat om 5:30 uur begon en om 21:00 uur eindigde. Onze wekker was de grote gong, waar iemand op sloeg om het begin van de dag aan te kondigen.

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Niet praten

Met slaperige gezichten begonnen we eerst aan een uur yoga, met direct daaropvolgend een halfuur meditatie. Vervolgens was het tijd voor Karma Yoga, waarbij we wat klusjes uitvoerden zoals schoonmaken. Daarna was het tijd voor het ontbijt. Dat bestond meestal uit verschillende soorten fruit, muesli en soms eieren. De hele ochtend mochten we overigens niet praten. Alles wat we deden was een intern proces, waarbij iedereen op zichzelf gericht moest zijn. Na het ontbijt verbraken we de stilte door elkaar een knuffel te geven en vanaf dat moment mochten we weer praten.

Na het ontbijt begon het fysieke werk. We konden kiezen uit verschillende taken: koken in de keuken, werken in de tuin of meehelpen met het bouwen van een gebouw door middel van ‘natural building’. Vooral dit bouwen was zwaar werk. We moesten stukken steen en aarde kapotslaan en in een modderpool gooien. Dit werd gemengd met water, flink aangestampt met onze blote voeten en vervolgens werd deze modder in grote mallen gegoten. Deze moesten een aantal weken goed indrogen en dan konden we ermee gaan bouwen. Het gebouw zelf was in volle aanbouw; hier zouden de nieuwe douches en toiletten gaan komen en het gebouw-in-wording werd liefkozend ‘Poop Castle’ genoemd. De muren die al stonden moesten besmeerd worden met modder, om de gaten tussen de stenen op te vullen en zo alles egaal te maken. En al dit werk moest gedaan worden in tropische hitte.

“De hele ochtend mochten we niet praten. Alles wat we deden was een intern proces, waarbij iedereen op zichzelf gericht moest zijn” 

Vasten tot de volgende dag

Na al dat harde werk kregen we wat vrije tijd dat begon met een lekkere lunch. Meestal bestond die uit noodles of rijst gecombineerd met bonen en verschillende groenten die waren gewokt. In de avond mocht je nog een portie pakken als je wilde, maar ze moedigden je aan om te vasten tot de volgende dag, zodat je het verteringssysteem rust gaf.

We gebruikten onze vrije uurtjes meestal voor lezen, kletsen, muziek maken en douchen. Het douchen gebeurde in de buitenlucht. Van bamboe waren muurtje gebouwd en daarbinnen stond een grote ton met koud water en een kleine emmer waarmee je het water over jezelf kon gooien om je te wassen. Ze wilden graag dat we alleen natuurlijke producten gebruikten, omdat het water rechtstreeks in de grond terecht kwam waar zij ook hun planten op verbouwden.

Na de paar uurtjes rust was het tijd voor het avondprogramma. We begonnen altijd met de ‘sharing circle’. Dit was elke avond weer erg bijzonder. We kregen twee vragen die we beurtelings beantwoordden.  De eerste vraag was elke dag hetzelfde: wat was het leukste dat je hebt meegemaakt vandaag? Dit moedigde je aan om gedurende je dag meer te gaan letten op de positieve momenten in plaats van op de negatieve momenten.

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Leren delen én leren luisteren

De andere vraag was elke dag anders en was altijd gericht op gebeurtenissen die je in je leven had meegemaakt, of hoe je over jezelf dacht. Het waren moeilijke vragen, waarbij het nodig was je kwetsbaar op te stellen. Het gevolg was dat we herkenning en steun in elkaar vonden. We hebben ons allemaal weleens eenzaam gevoeld. We hebben allemaal weleens negatieve gedachten over onszelf gehad. We hebben ons allemaal weleens afgewezen gevoeld. Deze ‘sharing circle’ zorgde zo voor een heel mooie en liefdevolle band met elkaar als groep. En naast het leren delen van je verhaal was het écht leren luisteren naar anderen ook een belangrijk onderdeel van deze sharing circle.

Het laatste onderdeel van de avond was een lezing. Die ging over verschillende onderwerpen zoals liefde, dood, persoonlijke ontwikkeling en boeddhisme. Het mooie was dat soms een onderwerp vanuit het spirituele werd benaderd en soms juist vanuit het wetenschappelijke. Dit maakte elke avond altijd enorm interessant. Deze lezingen brachten erg mooie gesprekken op gang binnen de groep. We gingen allemaal heel bewust nadenken over het leven: wat is de reden dat we hier met z’n allen zijn en wat vinden we belangrijke aspecten tijdens ons leven?

“We hebben ons allemaal weleens eenzaam gevoeld. We hebben allemaal weleens negatieve gedachten over onszelf gehad. We hebben ons allemaal weleens afgewezen gevoeld”

Verandering voelen

Om 21:00 uur, wanneer het dagprogramma was afgelopen, kroop ik doodmoe mijn slaapzak in. De slaapzaal die wij met zijn allen deelden, bestond uit slechts een dak op houten pilaren, omgeven met een soort netten, zodat er geen beesten naar binnen konden komen. Binnen de zaal lagen we met één of twee mensen onder een klamboe. De matrassen waar we op lagen, waren erg hard en dun. Normaal ben ik een heel gevoelige slaper en zou ik uren wakker kunnen liggen op zo’n hard matras. Maar niet hier. Zodra mijn hoofd op mijn kussen lag, viel ik in slaap.

Als ik dit omschrijf, klinkt het misschien voor veel mensen onplezierig. Waarom zou je in hemelsnaam op een keihard matras willen slapen terwijl je de hele dag hard werkt, en een koude douche en simpel eten als beloning krijgt? En dan ben ik nog niet eens begonnen over de slangen, spinnen, schorpioenen en andere enge beesten die deze plek met ons deelden. En ik moet eerlijk toegeven dat ik ook eventjes moest wennen. Wat was het soms vroeg als die gong om 5:30 uur ging! En wat deden soms die steentjes pijn aan mijn voeten als ik door de modderpool stampte! En wat was de zon soms heet! Maar tijdens de eerste dagen begon ik al een verandering te voelen in mijzelf.

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Gekke sprongen en liedjes

Ja, de gong ging vroeg. Maar hoe mooi was de zonsopgang elke dag die wij konden zien terwijl wij onze yoga-oefeningen deden!

Ja, die steentjes deden pijn. Maar wat maakten we er een leuke speelse klus van door gekke sprongen te maken en liedjes te zingen. En we hielpen elkaar door elkaar af te wisselen met het stampen.

Ja die zon was heet, maar modder is natuurlijke zonnebrandcrème. En daar hadden we meer dan genoeg van!

In het begin van het verblijf kon ik tijdens de sharing circle meestal één of twee dingen bedenken die ik positief vond aan de dag. Maar gedurende mijn verblijf veranderde mijn negatieve en uitgebrande mindset honderdtachtig graden, naar een positieve en energieke mindset waarbij ik soms wel tien dingen kon benoemen die ik tof had gevonden aan de dag!

“Alle ruis die je normaal in het dagelijks leven beleeft, was even helemaal weg. Daardoor voelden wij als groep een echte verbinding met elkaar”

Echte verbinding met elkaar

Ik denk dat de combinatie van de hele dag buiten zijn, alleen maar onbewerkt voedsel eten, liefdevol met elkaar omgaan als groep en tevreden zijn met een simpel leven de cocktail was die mij binnen drie weken compleet uit mijn burn-out heeft getrokken. Alle ruis die je normaal in het dagelijks leven beleeft, was even helemaal weg. Daardoor voelden wij als groep een echte verbinding met elkaar konden en daarnaast alle handelingen met volle aandacht uitvoeren. Deze ervaring was precies wat ik nodig had! Toen ik na drie weken weer van het terrein af liep, met mijn backpack op mijn rug, wist ik dat ik niet meer het gewicht van mijn burn-out onder mijn arm mee hoefde te slepen.

Ik raad echt iedereen aan om een keertje naar deze plek te gaan, omdat het zo’n bijzondere ervaring is. Hij trekt je uit je comfortzone en zorgt ervoor dat je ontzettend veel leert over jezelf, het leven en anderen. Mocht je interesse hebben om Mindfulness Project in Thailand op te zoeken, neem dan vooral een kijkje op hun website.

Tekst: @liannevanasten