Wie ben jij?

Ik ben Korné, ik ben 25 jaar en ik heb sinds kort mijn eerste ‘echte’ baan. Ik ben opgegroeid in een middelgrote stad en tijdens mijn studietijd ben ik verhuisd naar Amsterdam. Aan het eind van mijn studie heb ik mijn vriendin ontmoet, wat er toe heeft geleid dat ik ben verhuisd naar Utrecht.

Wat is jouw relatiestatus nu en in een notendop mijn verhaal wat betreft relaties?

Ik heb twee en half jaar een relatie met mijn vriendin. Wij hebben elkaar ontmoet tijdens een festival en ik durf wel te zeggen dat het liefde op het eerste gezicht was. Ik heb hiervoor een serieuze relatie gehad, maar ik heb de meeste jaren in mijn volwassen leven als single doorgebracht. Ik geloof dat beide soorten levens hun voordelen hebben, maar ik denk dat de diepere emotionele connectie die bij een serieuze relatie komt kijken mij meer aanspreekt dan de ‘vrijheid’ die bij het single leven komt kijken.

Onze hoofdvraag is: “hoe krijg ik een goede relatie?” Waar speelt die vraag voor jou, wat is jouw eigen vraag daarbij?

Deze vraag is met name relevant om mijn huidige relatie te verbeteren. Ik ben eigenlijk heel gelukkig met mijn relatie maar ik ben me er ook van bewust dat er altijd verbetering mogelijk is. De vraag die ik erbij heb bedacht is van een filosofische aard, aangezien mijn vriendin en ik vaak discussiëren over dit soort thema’s. De vraag waar ik mee bezig ben gegaan is: Bestaat onvoorwaardelijke liefde?

Waarom is het antwoord op deze vraag belangrijk, wat zou het verschil zijn in mijn dagelijks leven?

De grootste reden waarom ik voor deze vraag heb gekozen is omdat ik een relatie heb met iemand die concepten als liefde anders invult dan ik. Ik heb geen religieuze achtergrond en zou mezelf definiëren als een materialist: ik geloof niet in een ideeënwereld, een absolute moraliteit en vooraf gedefinieerde concepten als goed en kwaad. Mijn vriendin gelooft hier vanuit een religieuze achtergrond wel in. Dit houdt ook in dat wij een andere visie van liefde hebben: waar ik ten diepste denk dat liefde een samenspel van hersenfuncties en chemische reacties is, gelooft mijn vriendin dat liefde een intrinsieke waarheid is, aan de basis ligt van alles en belichaamd is in een God die vanuit liefde alles maakt. Ik wil me meer kunnen verplaatsen in deze conceptie van liefde, die onvoorwaardelijk en transcendentaal kan zijn.

Verdieping

Je hebt je laten inspireren door twee experts…

Christopher Cordner

Wie is hij?

Christopher Cordner is een Australische filosoof die lesgeeft op de Universiteit van Melbourne. Cordner is een filosoof die zich gespecialiseerd heeft in ethiek en ook vaak christelijke en Griekse filosofie behandelt.

Wat zegt hij over jouw vraag?

Cordner heeft het eerst over onvoorwaardelijke liefde als een ‘bad infinite’, een term geleend van Hegel. Een ‘bad infinite’ is een oneindigheid die oneindig is door haar repetitie van het normale en temporale: op zo’n manier kan onvoorwaardelijke liefde gezien worden als een vorm van liefde die zicht herhaalt en voortduurt: iemand heeft onvoorwaardelijke liefde als hij van een ander blijft houden, wat er ook gebeurt. Cordner geeft aan dat de aanwezigheid hiervan in het menselijk leven niet waarschijnlijk is; het uitspreken van onvoorwaardelijke liefde veronderstelt bijvoorbeeld een vermogen om in de toekomst kijken, en dit ontbreekt natuurlijk in de mens. Cordner spreekt ook van deze onvoorwaardelijke liefde als een soort ideaal, waarmee we onze acties binnen ons temporale liefdesleven kunnen beoordelen. Aan het eind van het artikel stelt Cordner een andere vorm van onvoorwaardelijke liefde voor die zich afzet tegen de ‘bad infinite’. Deze vorm van liefde als ‘good infinite’ is volgens Cordner niet een herhaling van het temporale, maar juist een andere ‘soort’ van liefhebben.

Wat spreekt je hierin aan en wat niet?

Ik vind Cordner’s analyse van de bad infinite tegenover een ‘good’ infinite erg interessant, maar ook lastig te vatten. Daarnaast ben ik het eens met de stelling dat ‘onvoorwaardelijke liefde’ niet echt kan bestaan in onze realiteit. Het veronderstelt zoals Cordner benoemt een vermogen om met zekerheid uitspraken te doen over de toekomst. Daarnaast zijn de voorbeelden van onvoorwaardelijke liefde die genoemd worden naar mijn mening niet onvoorwaardelijk: de liefde tussen ouders en hun kind wordt bijvoorbeeld onvoorwaardelijk genoemd, terwijl een belangrijke voorwaarde voor deze liefde naar mijn mening de familie relatie is. De uitleg die Cordner geeft bij het onderscheid tussen de ‘good infinite’ en ‘bad infinite’ is ook moeilijk en lijkt redelijk arbitraal.

C.S. Lewis

Wie is hij?

CS Lewis is een christelijke denker en schrijver (onder andere bekend van Narnia), die op een redelijk unieke wijze sterke argumenten heeft gegeven voor het bestaan van God. Lewis heeft ook ‘the four loves’ geschreven, waarin hij vier verschillende types beschrijft, met ook het concept ‘agape’ als onvoorwaardelijke liefde.

Wat zegt hij over jouw vraag?

Lewis identificeert onvoorwaardelijke liefde als ‘agape’. Dit concept is geleend uit het Grieks en staat voor ‘liefdadigheid’ of bijvoorbeeld de liefde van een ouder voor een kind. Lewis stelt dat Agape het centrale doel van het christendom is, maar erkent ook dat agape, of onvoorwaardelijke liefde een ontzettend moeilijk te bereiken gegeven is. Dit omdat de onstabiele menselijke natuur, met al haar fouten en kwetsbaarheden, weinig ruimte biedt voor onvoorwaardelijke liefde. ‘To love at all is to be vulnerable. Love anything and your heart will be wrung and possibly broken. If you want to make sure of keeping it intact you must give it to no one, not even an animal. Wrap it carefully round with hobbies and little luxuries; avoid all entanglements. Lock it up safe in the casket or coffin of your selfishness. But in that casket, safe, dark, motionless, airless, it will change. It will not be broken; it will become unbreakable, impenetrable, irredeemable. To love is to be vulnerable.

Agape, of onvoorwaardelijke liefde, houdt dus in dat iemand die liefheeft de kwetsbaarheid en feilbaarheid van liefhebben accepteert, en toch liefheeft ondanks de pijn die het onvermijdelijk meebrengt. onzelfzuchtigheid en zelf-opoffering spelen dus een centrale rol in deze visie op liefde.

Wat spreekt me hierin aan en wat niet?

Ik vindt het een mooie, poëtische visie op het idee van onvoorwaardelijke liefde. Vooral het feit dat het imperfectie en fouten voor feiten aanneemt vindt ik een mooie benadering, aangezien ik ook geloof dat in de realiteit geen ‘perfectie’ bestaat op dit gebied. Toch is de benadering van Lewis wat mij betreft niet perfect. de focus op Agape, het Christendom en God maakt het concept van onvoorwaardelijke liefde ook erg ongrijpbaar en vaag. Ik zou graag nog verder willen weten in hoeverre we het kunnen hebben over ‘agape’ bij relaties tussen (imperfecte, feilbare) mensen.