Deel 1: Zo’n burn-out, dat is toch niets voor jou?

Als ik dit lees dan heb ik de tranen in mijn ogen.
Ik herken het direct, want ik zit er nu in.
En ik had het ook niet verwacht van mijzelf want ik was een doorzetter, zelfverzekerd en opgeven is geen optie.
Net begonnen aan een opleiding en dat op 44 jarige leeftijd.
Een kans die ik zag en greep het met beide armen aan.
Een mooie kans om een ander papiertje te halen en ook een capaciteitentest gedaan, alles leek goed.
Maar het slokte mij op, naast mijn gezinsleven, en ik merkte het wel maar ik wilde goede cijfers halen en doorzetten.
Mijn man zei het al tegen mij, maar ik dacht gewoon doordoen en dan komt het goed.
De goede cijfers haalde ik, maar toen kwam de man met de hamer na een half jaar.
Wat nu….nee ik moet doordoen ondanks mij lichamelijke klachten en moeheid in het hoofd.
Hoofdpijn, je hele lichaam zeer, en hartkloppingen net alsof je gaat hyperventileren.
Na een bloedonderzoek tussendoor, waren mijn bezinkingswaardes wel te hoog en een te hoge bloeddruk.
Ik kon niet meer…echt helemaal op.
Maar wat doet het zeer om iets op te geven wat je zo graag wilde.
Nu is het net twee weken geleden, en ik zit er nog in.
Elke dag zo moe, en pijn in het lichaam, en huilbuien…ook wanneer ik dit las.
Het zal vast wel goed komen, daar ben ik van overtuigd.
Maar wat een domper, maar wat kun je?
Je moet wel, want je kunt niet meer verder.
Het werk is nu voorbij, want het was leren en werken.
Ik zit nu nog in de ziektewet en weet je wat het vervelendste is…dat gedram dat je terug moet komen omdat je contract nog niet is afgelopen.
Ik wil wel, maar ik kan momenteel niet.
Je voelt je bijna schuldig dat je niet heengaat, maar ik kan niet meer……
Ik wil rust en herstellen, komt het je bekent voor?
Aanstaande woensdag ga ik praten met iemand van de GGZ.
Ik hoop dat ik gauw weer de oude word, maar ik kies nu een keer voor mijzelf.

xxxmij.

Hoe ik dus in een burn out terecht ben gekomen.
Nee, niet door werk maar door mijn ziekte.

Misschien dat dit ook bij meer mensen de oorzaak ervan is geweest.

Omgaan met Reuma, zware Reuma, mij 61 jaar man) overkwam dat pas afgelopen juli 2020, toen zei de huisarts al, na bloed getest te hebben, U heeft Reuma, okee, maar het was nog te doen, at toen pijnstillers, tot november 2020, mijn god, zoveel pijn in mijn lichaam en ik kan wel wat pijn incasseren, maar dit, lag zo,n beetje de hele maand november en december op de bank of in bed, media Januari 2021 door verwezen naar de reumatoloog, rontgenfoto,s en al wat er bij kwam kijken, kreeg dus de bewuste medicaties mee, Prednison (eerste een stootkuur van 6 tabletten 5 mg) nu dagelijks 1 pil van 5 mg, + Methotrexaat 1 x in de week + foliumzuur 1 x in de week + dagelijks 1 kalktablet.
Eerste paar maand, 1 x in de maand bloedonderzoek, bloedwaarde aardig goed, let wel, bij de eerste bezoek aan de Reumatoloog was de bloedwaarde (ontsteking) 90% .
En dan de bijwerkingen, jaha, geweldig, not.
Bijwerkingen word er niet bij verteld, dat moet je zelf maar lezen in de bijsluiter, ik en bijsluiter lezen? echt niet, had ik dat maar wel gedaan dan was, nadien, bij mij veel leed bespaard gebleven.
Medio April 2021, s,nacht rond een uur of 3, hart vibratie en dat hield niet op, je zag de dood al aankomen.
S,ochtens door een ambulance afgevoerd, in het ziekenhuis aan de monitor gelegen en daarna een infuus, dat sloeg dus niet aan, in de middag een hart reset, hart weer op ritme gebracht, mooi, maar geen observatie van een dag of wat, namiddag, met medicatie voor het hart weer naar huis.
Na een kleine twee weken, medicatie sloeg niet aan, mijn hart bleef raar doen, geen vibratie, maar meer overslag en versnelt hartslag, weer contact gehad met de cardioloog, let wel, heb in 4 maand tijd 5 verschillende cardiologen gehad.
Maar goed, binnenste buiten gekeerd , Echo hartfilmpje Holteronderzoek bloedonderzoek, en wat vonden ze, nagenoeg niks, ja , hartoverslag, niet iets waar je je druk om zou moeten maken, toch?
Maar ik gaf aan dat ik het niet echt prettig vond, okee, kreeg dus ander soort hartpillen mee, heb dus in die tijd 5 verschillende soorten gehad en niks werkte na behoren.
Bijwerkingen van al die troep, wat anders kan ik er niet van maken, te kust en te keur, zelfs een versnelde hartslag met overslag, superrrrr.
En niemand die zei dat een maagbeschermer beter was, zeker met al die pillen, Reuma en het hart.
En nu komt het, wat zijn oa de bijwerkingen van Prednison en methotrexaat, oa HARTKLACHTEN.vervolgens staat daar ook weer bij, heeft U daar last van, neem contact op met Uw huisarts of specialist.
Nu vraag ik mij dus af, hoe ver gaat hun specialisatie over het gebruik van medicaties, bijwerkingen.
Hete enige wat de reumatoloog destijds zei, U kunt door het gebruik van methotrexaat last van U maag krijgen, als dat het geval is dan gaan we kijken hoe dat dan met een spuit gaat (bijwerkingen) maar over de rest, bijwerkingen hartklachten daar werd dus niks over verteld, nee, je moet dat dus zelf uitdokteren door het 1 en ander te gaan lezen en dan kom je dat tegen, hartklachten.
Sjezus, dus als ik het goed begrijp heb ik dus ruim 4 maand pillen voor het hart gegeten, zonder maagbeschermer erbij, voor Jan met de korte achternaam.
Gevolgen is dan ook dat je nu nog beroerder in je botten bent.
Nu gebruik ik dus wel maagbeschermers en ben uit mij zelf gestopt met al die hartpillen.Dat ook doorgeven aan de laatste cardioloog die ik had, wel wil ze nog een holteronderzoek van een week bij mij laten doen, het uitsluiten van.
Maar het is toch te gek voor woorden dat ze je gewoon 4 maand lang verrot rond laten lopen met medicaties wat totaal niet nodig was geweest en daarnaast niet beseffen, of onwetend wat de medicatie tegen reuma met je lichaam(overige organen oa Hart) doet of kan doen (bijwerkingen).
Ondertussen ben je nog steeds behoorlijk ziek en niet alleen door de reuma, ook wat stress met je doet, want al die maanden zat en nu nog steeds, met stress.
Het accepteren dat je een reuma patient bent geworden zit er bij mij nog niet in, temeer je 60 jaar relatief gezond was.
Isolement , daar raak je beetje bij beetje in, je bent elke dag doodmoe, je voelt je regelmatig misselijk en dan een hart, is 1 van de bijwerkingen, loopt sneller dan normaal, het vreet energie, lijkt net alsof je aan een marathon meegedaan hebt.
Kortom, je weet je gewoon geen houding te geven, elke dag het zelfde liedje.
Beter worden doet het nooit meer, het kan ook nog eens gaan verergeren.
Als dat mijn toekomst gaat worden, nog meer reuma???? dan is het voor mij einde oefening, dat heb ik thuis ook al besproken, geen normaal, wat je onder normaal kunt verstaan,leven meer kunnen leiden, afhankelijk gaan worden van een ander? zo zit ik niet in elkaar.
Door dit gebeuren ga je ook beter begrijpen wat andere mensen en zekere de jongere met een ernstige ziekte door moeten maken.

Misschien herkennen mensen zich in dit ( mijn verhaal )wat nu uiteindelijk geleid heeft tot een burn out