Annemijn, 23: Hoe blijft liefde echt in een maakbare wereld?

Hoe blijft duurzame en echte liefde mogelijk in een context van commercialisering en maakbaarheid? De komende tijd wil ik binnen de zoektocht van De Grote Vragen aan de slag met deze vraag.

Allereerst denk ik dat deze vraag vandaag de dag erg relevant is. In een tijd waarin het kapitalisme verschillende gebieden van het persoonlijk leven beïnvloedt, ontkomt ook liefde hier niet aan. Neem als voorbeeld de ‘datafication’ van menselijke emoties door platforms als Facebook, Tinder en Instagram. Daar wordt de individuele expressie van mensen voor elkaar omgezet in cijfers, data en verdienmodellen.

Ook de liefde ontkomt niet aan de invloed van het kapitalisme

Ook op andere gebieden ontkomt het terrein van de liefde niet aan die invloed van buitenaf. Denk bijvoorbeeld aan rom-coms, series en films, waarin liefde op een specifieke, geromantiseerde manier wordt weergegeven. Niet alleen kan dit zorgen voor een gepolijste, geseksualiseerde of simplistische visie op relaties, de diversiteit onder acteurs ontbreekt ook vaak.

Ideale schoonheid en perfecte seks
Hierdoor kunnen jonge kinderen last krijgen van het willen voldoen aan schoonheidsidealen en idealen om op een bepaalde manier seksueel actief te zijn. Kinderen die onzeker zijn over hun uiterlijk, aseksueel zijn of vanuit hun opvoeding traditionele beelden van seks meegekregen hebben, kunnen zich niet gerepresenteerd voelen in het publieke debat.

Allerlei maatschappelijke idealen rondom liefde worden belichaamd in wat we zien op TV en Netflix en in reclames. Vandaag de dag is er steeds meer ruimte voor diversiteit en worden acteurs veelzijdiger en diverser. Maar vandaag de dag hangen in Nederland ook posters van ‘Secondlove’, die vreemdgaan aanmoedigen.

Reflecteren op de liefde
Aan de ene kant is het voordelig dat we zoveel over de liefde kunnen horen, zien en lezen in allerlei media, omdat we daarmee blijven nadenken over en reflecteren op wat nu die liefde is. Door analyses van populaire films worden er ook wijzigingen gemaakt; zo zijn populaire films als ‘Call me by your name’ en ‘Moonlight’ goede representaties van liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Zulke films kunnen er voor zorgen dat mensen zich gerepresenteerd voelen.

We kunnen het gevoel krijgen altijd maar door te moeten ‘swipen’ voor die perfecte partner

Aan de andere kant is het een uitdaging dat de liefde op zoveel manieren om ons heen wordt getoond. Het kan ervoor zorgen dat we het gevoel hebben altijd maar door te moeten ‘swipen’ voor die perfecte partner. Het kan ook zorgen voor verleidingen buiten de deur. Doordat veel van ons huidige consumentisme gericht is op snelheid, gejaagdheid, spanning en sensatie, is het moeilijk voor mensen om zich langdurig, veilig maar bekend te voelen in een liefdesrelatie. En kapitalistische modellen bevorderen dit maar al te graag, door seks en lust te gebruiken in campagnes.

Recht doen aan de liefde
Dit zijn wat eerste gedachten omtrent dit thema. Hoewel ik veel negatieve aspecten heb genoemd, weet ik ook dat ik de liefde niet anders ken dan binnen deze context. Ik denk dat media zoals film juist ook mogelijkheden bieden om de liefde te vertalen, weer te geven en daarmee ook recht te doen aan de liefde. Hoe zich dit allemaal precies tot elkaar verhoudt, dat ga ik de komende tijd uitzoeken.