Laura (25): hoe vind ik rust bij de keuze voor deze éne?

Wie ben jij?

Laura, beginnend psychologe, 25 jaar, wonend in Utrecht met drie huisgenoten. Denkt veel na over het leven en de liefde.

Wat is jouw relatiestatus nu? En wat is, in een notendop, jouw verhaal als het gaat om relaties?

Ik heb net mijn eerste relatie van een prille 3 maanden.

Van jongs af aan heb ik zwijmelend gefantaseerd over mijn grootse, meeslepende, alles veranderende liefde. Af en toe projecteerde ik deze romantische verlangens op specifieke jongens in mijn omgeving, maar zodra de realiteit mijn perfecte ideaal vervuilde keerde ik weer terug naar mijn abstracte verlangens. In retrospect was dit verlangen haast een vlucht voor de echte, imperfecte en soms ongemakkelijke verbindingen met anderen. Soms betrap ik mijzelf er nog steeds op te vervallen in deze vlucht, als de realiteit met de ander teleurstelt. Gelukkig heb ik een heel lieve vriend die samen met mij de realiteit van onze liefde wil verkennen.

Onze hoofdvraag is “Hoe krijg ik een goede relatie?”.  Waar speelt die vraag voor jou?

Mijn eigen vraag daarbij is: “Hoe voel ik me er gerust bij de keuze voor deze ene in een zee aan mogelijkheden?”

Waarom is het antwoord op die vraag voor jou belangrijk? Wat zou het antwoord op die vraag voor verschil maken in je dagelijks leven?

Ik heb in mijn zoektocht naar de liefde gefocust op liefde van haast goddelijke proporties. Zo onmogelijk, maar ook zo mooi – mijn diepste, ultieme verlangen. Natuurlijk ben ik niet compleet losgekoppeld van realiteitszin en weet ik dat niemand perfect is.

Ik heb flink wat afgedate in mijn studentenjaren. En -twijfelkont als ik ben – kwam bij iedere datepartner de vraag op: Is dit hém? De jongen voor wie ik wil gaan? Maar dan zeurt toch die gedachte: Of moet ik wachten en vertrouwen dat dat ultieme zich uiteindelijk aandient?

Nu in mijn relatie kan ik mij soms ook ineens overvallen voelen door twijfel. Daarom leek deze vraag mij interessant om te exploreren.

Verdieping

Ik heb de vraag aan een aantal mensen in mijn omgeving voorgelegd. De antwoorden:

• De gerustheid kwam toen ik ontdekte dat ik niet zonder hem wilde na een tijd apart.
• Ondanks mijn gebrek aan zekerheid, voelde ik me veilig en gedragen in de keus voor deze persoon. (ook als het helemaal mis gaat – komt het wel goed)
• Al geloof ik dat ik bij allerlei andere mensen ook goed zou kunnen passen, is deze match op mijn pad gekomen. En ik lijk een soort onvervulbare nieuwgierigheid voor deze persoon te hebben.

Wat me opvalt aan de vragen is dat geen van de mensen die ik gesproken heb, met volle zekerheid weet dat dit dé ene match is.

De antwoorden van anderen doen me denken aan een liedje van Herman Finkers ‘liever dan geluk’, waarin hij zingt dat hij zijn vrouw liever heeft dan de ware. Dat vind ik een mooi idee: heel bewust kiezen voor iemand ondanks de imperfecties. Kiezen voor het echte, boven het ideale. Als ik merk dat ik mezelf echt kan laten zien, inclusief al mijn twijfels en nare kanten en me dan alsnog geaccepteerd voel – dat voelt voor mij het dichtst bij die ultieme liefde als ik ooit geweest ben.