Openhartige brieven over polyamorie en trouw #5

Laurens is getrouwd en hij gunt iedereen onvoorwaardelijke liefde bij één persoon. Renee koos voor polyamorie: ruimte voor meerdere liefdesrelaties naast elkaar. In een briefwisseling verkennen ze elkaars beweegredenen. Waar is herkenning, waar botst het en wat leren ze van elkaar? Dit is brief #5.
Hoe bescherm je het exclusieve?
Van: Laurens
Aan: Renee
Amsterdam, 6 september 2021
Beste Renee,
Wederom dank voor je brief!
Ik vind het mooi wat je schrijft over de unieke dynamiek die je met verschillende personen hebt. Dat herken ik wel: dat je met de éne vriend veel praat, met de ánder veel leuke dingen doet bijvoorbeeld. Maar voor mij is er wel een duidelijke grens tussen mijn romantische relatie met Leanne en alle andere relaties met vrouwen. Fysieke en emotionele intimiteit zijn echt exclusief tussen Leanne en mij. Met andere vrouwen ga ik qua intimiteit principieel niet verder dan met bijv. mijn zus: een kus op de wang of een knuffel. Met mannen daarentegen… grapje hoor. Ik ben hetero, en vrienden geef ik graag een hug, maar meer ook niet.
Een horizontale relatie
Daarmee bescherm ik het exclusieve dat we hebben. Daarin is een liefdesrelatie – denk ik – inderdaad echt anders dan een ouder-kind-relatie. Een liefdesrelatie is een ‘horizontale’ relatie tussen gelijken, terwijl een ouder-kind-relatie meer een ‘verticale’ relatie is (zolang de kinderen klein zijn) tussen ‘niet-gelijken’ (qua leeftijd en ook positie in de relatie). Een liefdesrelatie is op een andere manier intiem. Terwijl ik ook met mijn kinderen onder de douche stap, geef ik me aan Leanne alleen echt bloot. Het seksuele in een liefdesrelatie is een uiting van die intimiteit. Ik ben benieuwd of je dat herkent en of jij ook iets wilt ‘beschermen’ in een liefdesrelatie?
“Een liefdesrelatie is op een andere manier intiem; ik geef mij alleen aan Leanne echt bloot”
Ik bleef verder erg hangen bij de alinea waarin je een soort ‘ethiek’ beschrijft. Je schrijft namelijk dat (in mijn woorden): a) de ene soort relatie niet (objectief) beter is dan de andere, dat b) je het vooral belangrijk vindt dat mensen een bewuste keuze maken, en c) dat je die keuze moet laten leiden door wat bij jezelf (en je partner) past.
Lees ook: Wat ik als monogaam leer van polyamoristen
(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Een vrije keuze
Dat je veel waarde hecht aan de keuze voor een ander vind ik mooi en dat herken ik ook. Liefde kan alleen bestaan door een vrije keuze. Maar ligt de waarde van een keuze niet juist buiten jezelf, in dat je iets waardevols of intrinsiek goeds kiest? Kiezen is in zichzelf niet nobel toch? En je eigen verlangens kunnen toch onmogelijk de enige maatstaf zijn? Als een pedofiel heel bewust kiest voor een relatie met een kind, omdat dat past bij zijn verlangens, dan is dat daarmee toch niet iets moois? Of, iets minder extreem, als een vader van een gezin ervoor kiest weg te gaan en een nieuw gezin te stichten, dan is dat toch niet een goede keuze? Zélfs niet als het een heel bewuste keuze is, die past bij zijn verlangen en dat van zijn nieuwe vriendin?
“Ligt de waarde van een keuze niet juist buiten jezelf? In dat je iets waardevols of intrinsiek goeds kiest?”
Een mooie keuze
Zelf denk ik dat een mooie keuze een keuze is, waarin echte vrijwilligheid samengaat met wat (los van voorkeuren) goed is. Een vrije keuze om een goede vader te zijn, elke dag weer. Of een vrije keuze om voor je ouders te zorgen, als ze dat nodig hebben. Of dus: een vrije keuze om je partner trouw te zijn en de exclusieve intimiteit te beschermen. (De vraag die dat oproept is natuurlijk wel: wat is goed? En wie bepaalt dat? Maar dat voor later…)
Om daarmee terug te komen bij je vraag: kan ik me voorstellen dat jij eenzelfde loyaliteit en waarde vindt in je relaties, als ik in mijn relatie met Leanne? Ik geloof dat jij heel veel voldoening kunt vinden in de relaties die je hebt. Maar als je de intimiteit gaat delen, denk ik dat je het mooiste mist. Oei, die is scherp hè?
In afwachting van je volgende brief!
Laurens
De andere brieven ook lezen? Je vindt ze hier: brief #1, brief #2, brief #3, brief #4, brief #6, brief #7, brief #8
Laurens van Lavieren
Laurens van Lavieren (1989) is ondernemer en theoloog. Hij is projectleider van De Grote Vragen. Het is zijn passie om met mensen te zoeken naar waarheid. En naar antwoorden op vragen als: wat is goed leven? Wat doet er echt toe? Wat geeft zin? Laurens woont in Amsterdam, is getrouwd met Leanne en vader van Ben.