Laurens is getrouwd en hij gunt iedereen onvoorwaardelijke liefde bij één persoon. Renee koos voor polyamorie: ruimte voor meerdere liefdesrelaties naast elkaar. In een briefwisseling verkennen ze elkaars beweegredenen. Waar is herkenning, waar botst het en wat leren ze van elkaar? Dit is brief #6.

Moet een liefdesrelatie exclusief zijn?

Van: Renee
Aan: Laurens
Haarlem, 7 september 2021

Ha Laurens,

We komen nu bij een aantal kernpunten aan, lijkt het zo!

Ik kan er nog niet goed mijn vinger op leggen, wat voor jou nu het cruciale aspect aan een romantische relatie is waardoor dat maar met één persoon tegelijk kan? Ik kan me goed inleven in het idee dat het voor jou persoonlijk juist voelt. Maar je gaat een flinke stap verder als je aanneemt wat voor jou klopt, ook voor mij zou moeten kloppen. Waardoor ben je er zo sterk van overtuigd dat een liefdesrelatie exclusief moet zijn – en dan voor iedereen, niet alleen voor jou en Leanne?

Geen goede keuze

Wel ben ik het met je eens dat ‘vrij kiezen’ op zichzelf niet goed (of slecht) kant zijn. Een vrije keuze voor iets dat een ander schaadt is geen goede keuze. Ik denk alleen dat een goede keuze nog waardevoller en veelzeggender is als die bewust en vrijwillig wordt gemaakt. Maar als er slechts één ethisch juiste keuze is, dan hebben we geen vrije keuze.

“Ik geloof niet dat we voor anderen kunnen of mógen bepalen hoe hun geluk eruit moet zien. Ik vind dat een nogal beangstigend idee!”

En hier zijn we het misschien wel fundamenteel oneens. Ik denk namelijk dat, als we het hebben over de vraag met hoeveel mensen je een specifieke band mag aangaan, er meerdere ‘goede’ keuzes kunnen zijn. En dat je daarom vrij mag kiezen. Maar ik heb het vermoeden dat jij vindt dat er maar één goede keuze is… klopt dat?

Iedereen vrijheid gunnen

Dus toch die lastige vraag: ‘Wat is goed?’ Zouden onze antwoorden daarop zo verschillend zijn? Ik denk het volgende: dat het ‘goed’ is om geen schade toe te brengen aan anderen, en om daarbuiten iedereen de vrijheid te gunnen om te streven naar hun eigen geluk en betekenis in het leven. Ik geloof niet dat we voor anderen kunnen of zelfs mógen bepalen hoe dat geluk eruit moet zien. Sterker nog, ik vind dat een nogal beangstigend idee! De geschiedenisboeken staan vol met voorbeelden van verschrikkelijk menselijk lijden ten gevolge van de overtuiging dat we dat wél voor een ander kunnen bepalen.

Lees ook: Wat ik als monogaam leer van polyamoristen

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Meer schade

Daarom vraag ik me af: Komt jouw onbehagen over mijn relatiekeuzes puur voort uit je vermoeden dat polyamoreuze relaties onvermijdelijk meer schade veroorzaken, en wil je onderzoeken of dat vermoeden klopt? Of speelt er nog een apart stukje seksuele moraal, dat ook te maken heeft met je christelijke achtergrond en identiteit? En zo ja, hoe werkt dat dan in een gesprek met iemand die je religieuze overtuigingen niet deelt? Wat als jouw God zegt dat polyamorie fout is, en de mijne zegt dat niet?

“Vergeet niet: ik heb jarenlang een monogame relatie gehad, en kan de vergelijking maken vanuit eigen ervaring”

Om het nog scherper te stellen; denk je dat je vanuit jouw overtuigingen daadwerkelijk open kunt staan voor mijn perspectief en ervaringen? Of zit er daarmee een harde grens aan je begrip en aan je acceptatie?

Ik kan vergelijken

Ik wil je gevoel niet buitenspel zetten, want het kan een waardevolle aanleiding zijn voor onderzoek en dialoog. En het is voor jouw persoonlijke keuzes natuurlijk heel relevant. Maar is het ook relevant voor mijn keuzes? Je stelt dat ik het mooiste aan een intieme relatie moet missen, als ik ervoor kies om meerdere relaties aan te gaan. Maar vergeet niet: ik heb jarenlang een monogame relatie gehad en kan die vergelijking – in tegenstelling tot jou, vermoed ik – maken vanuit eigen ervaring. Ik denk dat je me er daarom op moet vertrouwen dat ik zelf het beste weet wat ik al dan niet aan monogamie mis.

Het is een beetje een gekke dynamiek natuurlijk. Ik vind het geen probleem dat jij een monogame relatie hebt. Ik respecteer dat en weet uit eigen ervaring hoe het is, dus je hoeft dat niet uit te leggen of te verantwoorden (en ook niet aan je ouders, of je vrienden, of je collega’s). Andersom is dat voor mij anders. Hoe ervaar jij die asymmetrie?

Ik hoor graag van je!

Renee

De andere brieven ook lezen? Je vindt ze hier: brief #1, brief #2, brief #3, brief #4, brief #5, brief #7, brief #8