Laurens is getrouwd en hij gunt iedereen onvoorwaardelijke liefde bij één persoon. Renee koos voor polyamorie: ruimte voor meerdere liefdesrelaties naast elkaar. In een briefwisseling verkennen ze elkaars beweegredenen. Waar is herkenning, waar botst het en wat leren ze van elkaar? Dit is brief #1.

Hier staat iets op het spel…

Van: Laurens
Aan: Renee
Amsterdam, 23 juli 2021

Beste Renee,

Wat leuk dat je met mij een briefwisseling wilt aangaan! En nog wel over polygamie/polyamorie. Niet een makkelijk onderwerp. Of vind jij van wel?

Wij kennen elkaar een beetje, dus voorstellen voelt wat gek. Maar even wat basis facts met betrekking tot relaties – daar hebben we het immers over. Ik ben 31 jaar en al bijna 10 jaar getrouwd met Leanne. We zijn dus super jong getrouwd (redelijk normaal in Veenendaal, waar ik opgroeide; minder normaal in Amsterdam, waar ik nu woon). We hebben twee kinderen (4 en 2 jaar). Mijn ouders en schoonouders zijn (nog steeds) getrouwd en monogamie is wat ik van huis uit heb meegekregen.

Hoe zie jij de lange termijn?

Dan over polyamorie. Er is heel veel wat ik je wil vragen. Hoe zie jij de lange termijn voor jezelf qua relaties? En zou je kinderen willen in een polyamore setting? Zou je die kinderen ook het ideaal van polyamorie willen meegeven? Ben je niet soms bang dat je door polyamorie uiteindelijk eenzaam achter zult blijven? Hoe ga je om met gevoelens van jaloezie? En is polyamorie voor jou een keuze vanuit jezelf, of ook in het belang van je partners? En nog meer… als jij het goed vindt komen we er vanzelf allemaal op. ;)

“Ik houd sowieso altijd van diepe gesprekken. Zeker met iemand die (in een bepaald opzicht) heel anders is dan ik”

Maar om te beginnen ben ik benieuwd: hoe ben je tot de keuze voor polyamorie gekomen? En wat zijn voor jou de redenen om hiervoor te kiezen en niet voor één relatie? Zou je daar over willen schrijven in je brief?

Nou ik heb er zin in! :)
Ik houd sowieso altijd van diepe gesprekken. Zeker met iemand die (in een bepaald opzicht) heel anders is dan ik. Dat daagt uit. En wij zijn wel aan elkaar gewaagd, denk ik.

Lees ook: wat ik als monogaam leer van polyamoristen

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Het raakt iets heel dieps…

En dan is er nog iets, al vind ik het wel spannend om dat meteen zo in deze eerste brief te zeggen (…maar goed, dan ligt het maar op tafel). Polyamorie roept ook weerstand bij me op. Best veel weerstand, eigenlijk. Het raakt iets heel dieps, merk ik. Een diep gevoel, of overtuiging of geloof (of alle drie?) dat het niet de weg is die we moeten gaan.

Ik zou over die weerstand ook graag met je in gesprek gaan. Je mag me er op bevragen. En al schrijvend ontdek ik hopelijk steeds beter waar die weerstand in zit, en kunnen we er over in gesprek. Zie je dat zitten, of schrikt het je af?

Goed naar je luisteren

En even voor de duidelijkheid: ik ben er niet op uit je te veroordelen. Ik ben ook niet uit op een harde discussie, maar op een echt gesprek. Echt in de zin van: eerlijk en open. Dus ik ga goed naar je luisteren en zal mijn mening voorzichtig proberen te verwoorden.

Alvast dank voor je antwoord!

Groet!

Laurens

De andere brieven ook lezen? Je vindt ze hier: brief #2, brief #3, brief #4, brief #5, brief #6, brief #7, brief #8

Lees ook: Luisteren als geheim voor een goede relatie