Openhartige brieven over polyamorie en trouw, brief #2
Laurens is getrouwd en hij gunt iedereen onvoorwaardelijke liefde bij één persoon. Renee koos voor polyamorie: ruimte voor meerdere liefdesrelaties naast elkaar. In een briefwisseling verkennen ze elkaars beweegredenen. Waar is herkenning, waar botst het en wat leren ze van elkaar? Dit is brief #2.
Waarom botst het bij jou?
Van: Renee
Aan: Laurens
Haarlem, 27 juli 2021
Beste Laurens,
Dank voor je openhartige brief! Ik vind het juist mooi hoe eerlijk je bent over je weerstand. Het is inderdaad een pittig onderwerp, polyamorie – want ik denk dat het voor ons allebei raakt aan de vraag: ‘hoe wil je je leven leiden?’ (…hoe kun je je leven leiden? hoe moet je je leven leiden?).
Er zijn aardig wat overeenkomsten tussen ons: We zijn van dezelfde generatie (ik ben 33 jaar oud) en ook ik ben opgegroeid in een middelgrote stad buiten de Randstad, in een ‘doorsnee’ gezin met twee monogame, getrouwde ouders. Nu ben ik inmiddels 6 jaar samen met Bastijn en we wonen samen in Haarlem. We zijn niet getrouwd, al staan we daar niet per se negatief tegenover: het idee van een huwelijk speelt gewoon niet zo’n belangrijke rol voor ons. Het is genoeg dat we van elkaar weten dat we trouw elkaars steun en toeverlaat willen zijn.
Trouw zijn is loyaal zijn
Wél een belangrijk verschil is, dat ‘trouw’ zijn voor ons vooral betekent dat we loyaal zijn, en niet per se uitsluit dat we intieme connecties met andere mensen aangaan. Zo heb ik sinds 3 jaar ook een net zo serieuze relatie met Roelof, en vind ik het niet erg als Bastijn bijvoorbeeld bij een vriendin blijft logeren.
Misschien denk je nu: hoe kun je onvoorwaardelijk klaarstaan voor je partner als je ook veel gevoel voor iemand anders hebt? Maar ik denk zelf dat dat elkaar niet uitsluit, en ik hoop dat we dat in een komende brief nog eens uitgebreider kunnen onderzoeken. Want ik kan me goed voorstellen dat polyamorie de associatie oproept van jezelf niet vast willen leggen, en niks willen opgeven voor een ander – en dat is zeker niet hoe ik in mijn relaties sta!
Lees ook de brief van Laurens aan Renee: hoe zie jij de lange termijn?
(Tekst gaat verder onder de afbeelding)
Genoeg vertrouwen
Toen ik koos voor polyamorie had ik al 7 jaar een monogame relatie met mijn toenmalige partner (nu een goede vriend van me). We hadden het fijn samen en ‘exclusief’ zijn was ons nooit zwaar gevallen. Maar net als jij houd ik erg van diepe gesprekken, en zodoende kwamen we er op een dag toevallig achter dat we monogamie beide niet zagen als een cruciaal aspect van ons samenzijn. We voelden genoeg vertrouwen in onze band dat het eigenlijk helemaal niet zo’n bedreigend idee was.
“Toen mijn vriend een relatie kreeg met een gezamenlijke vriendin, werd mijn band met haar alleen maar sterker”
En alhoewel ik respecteer dat sommige mensen kiezen voor polyamorie omdat ze ongebonden willen zijn, heb ik juist het tegenovergestelde gevonden door mijn relatie destijds te openen. Toen mijn vriend een relatie kreeg met een gezamenlijke vriendin, werd mijn band met haar alleen maar sterker. De waardering voor mijn geliefde kon ik nu ineens op een diep niveau met iemand anders delen. Het maakte dat ik me verbonden en geborgen voelde.
Waarom botst het bij jou?
Waar ik benieuwd naar ben, is of je een idee hebt in welke opzichten polyamorie botst met jouw instelling en gevoel? Kan het iets te maken hebben met de spanning tussen vrijheid en verantwoordelijkheidsgevoel ?
Groet!
Renee
De andere brieven ook lezen? Je vindt ze hier: brief #1, brief #3, brief #4, brief #5, brief #6, brief #7, brief #8
