Laurens is getrouwd en hij gunt iedereen onvoorwaardelijke liefde bij één persoon. Renee koos voor polyamorie: ruimte voor meerdere liefdesrelaties naast elkaar. In een briefwisseling verkennen ze elkaars beweegredenen. Waar is herkenning, waar botst het en wat leren ze van elkaar? Dit is brief #4.

Is het bij mij echt anders?

Van: Renee
Aan: Laurens
Haarlem, 29 augustus 2021

Beste Laurens,

Heel terecht merk je op dat ik heb uitgelegd waarom monogamie niet nodig bleek voor mij en mijn partner, maar níét wat we dachten te kunnen winnen met polyamorie. Kort gezegd was – en is – mijn antwoord op die vraag: om op meer manieren verbinding te kunnen ervaren met anderen.

Meer ruimte gunnen

De band die ik met andere mensen kan aangaan, is nu veel vrijer van vorm en mag zich ontwikkelen op een manier die past bij de unieke dynamiek die ontstaat. Welke soort omgang het meest natuurlijk en diepgaand is, en welke persoonlijke behoeften daarin spelen, dat is bij iedereen anders denk ik. Met sommige vrienden praat je aan één stuk door, met anderen deel je een passie voor een goed potje tennis. Als ik veel genegenheid voel voor iemand die geen prater is of aan ‘huidhonger lijdt, kunnen we elkaar ook knuffelen. Omdat diepgaande sociale contacten heel waardevol voor me zijn’, leek het me een goed streven om dat meer ruimte te gunnen.

Gedaan wat ‘normaal’ was

De keuze voor een open relatie voelde dus niet als een keuze voor iets ‘extra erbij’, maar eerder als het opheffen van een regel die we elkaar zonder nadenken hadden opgelegd. We hadden afgesproken hoe we met elkaar zouden omgaan, maar ‘omdat dat zo hoort’ hadden we ook vastgelegd hoe we voortaan niet met andere mensen zouden omgaan. We hadden er helemaal niet zelf over nagedacht, en gewoon gedaan wat ‘normaal’ was. Terwijl ik eigenlijk denk dat een bewuste en vrijwillige keuze zoveel meer waard is. Ook als je iemand juist exclusiviteit belooft!

Lees ook: Wat ik als monogaam leer van polyamoristen

“We hadden er helemaal niet zelf over nagedacht, en gewoon gedaan wat ‘normaal’ was. Terwijl ik eigenlijk denk dat een bewuste en vrijwillige keuze zoveel meer waard is”

Mooi om loyaal te zijn

Op dezelfde manier vind ik het heel mooi om loyaal aan iemand te kunnen zijn vanwege de intrinsieke waarde die ik aan een relatie hecht – in plaats van dat ik voornamelijk loyaal ben, omdat ik bijvoorbeeld bang ben alleen te zijn. Of ik een partner nodig heb om mijn eigen toekomstplannen te verwezenlijken. Natuurlijk spelen persoonlijke behoeften altijd een rol, maar dat niet allemaal bij één persoon neerleggen helpt mij om onzelfzuchtiger lief te hebben. Ja natuurlijk, het is best spannend dat het omgekeerd ook ‘makkelijker’ is om mij in de steek te laten als mijn partner ook andere relaties heeft die in zijn behoeftes voorzien. Hij is minder afhankelijk van mij alleen. Maar daardoor is het juist zo bijzonder als hij voor mij blijft kiezen, elke dag weer.

Interessant genoeg lijkt dit precies te zijn wat jij zo waardeert aan monogamie: Dat iemand belooft je anker te zijn, in, zoals je dat zo mooi verwoordt, ‘een leven dat verder zo vloeibaar is’. Dit is ook voor mij heel waardevol, en ik hoef dat gelukkig niet te missen.

Lees ook de vorige brief, van Laurens aan Renee

(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Uit de voeten kunnen

Uiteindelijk denk ik dat iedereen het beste zelf kan bepalen wat bij ze past. Ik zou zelfs niet durven zeggen dat langdurige serieuze relaties (of ze nu monogaam of polyamoreus zijn) sowieso ‘beter’ zijn dan lossere of kortere contacten. Voor jou en mij is het een relatievorm die bij ons past, waarmee we uit de voeten kunnen, en waar we ontzettend veel betekenis uit halen. Maar ik weet niet of dat voor iedereen zo werkt. Het enige waar ik echt in geloof is de waarde van een bewuste keuze.

Ik ben benieuwd wat je ervan vindt, dat ik denk net zo’n diepe loyaliteit en waarde te vinden in mijn relaties als jij in je huwelijk. Kun je je dat voorstellen? Of is er voor jou echt iets anders aan de loyaliteit aan je partner, in vergelijking met bijvoorbeeld de toewijding aan je kinderen of de liefde voor je ouders, waardoor je dat slechts aan één persoon kunt geven?

Groet en tot schrijfs!

Renee

De andere brieven ook lezen? Je vindt ze hier: brief #1, brief #2, brief #3, brief #5, brief #6, brief #7, brief #8