‘Voortplanting via huidcellen zet alles op z’n kop’

In-vitrogametogenes (IVG), de techniek waarmee in het laboratorium zaad- en eicellen gekweekt kunnen worden uit huidcellen, gaat de voortplanting op zijn kop zetten. Dat voorspelt prof. dr. Petra de Sutter, arts-gynaecoloog in het Universitair Ziekenhuis Gent en co-auteur van het onlangs verschenen boek ‘De maakbare baby’.

“Als dit er komt, is niks meer zoals het was”, zegt ze in een interview met Scientias. IVG belooft in theorie dat iedereen een genetisch eigen kind kan krijgen, ook als dat niet op de ‘natuurlijke manier’ kan. Het is een vrij ingewikkeld proces dat kortgezegd als volgt gaat. Je neemt huidweefsel af bij de wensouder(s). De huidcellen die hierin zitten ‘herprogrammeer’ je tot stamcellen die nog alle richtingen uit kunnen. Die stamcellen stimuleer je vervolgens om uit te groeien tot een ei- of zaadcel. “Een revolutionair idee,” vindt De Sutter.

In de kinderschoenen

Voorlopig kan IVG alleen bij muizen. En hoewel het onderzoek nog in de kinderschoenen staat, is het volgens De Sutter mogelijk dat deze techniek over tien jaar op mensen toegepast kan worden. Dat verandert alles, denkt ze: “De natuurlijke grenzen van de vruchtbaarheid vallen weg.” Vrouwen met een kinderwens zijn niet langer gebonden aan hun vruchtbare periode. Ook homostellen kunnen eigen kinderen krijgen via IVG.

Het krijgen van kinderen is van iets sacraals, waar we respectvol mee om moeten gaan, vindt de Gentse arts-gynaecoloog Petra de Sutter.

Schending van iets sacraals

Met IVG wordt zelfs solo-voortplanting mogelijk, want uit de eigen huid kunnen ei- en zaadcellen worden verkregen. De Sutter geeft toe dat IVG “tot de verbeelding spreekt”, maar heeft desondanks de nodige wetenschappelijke en ethische bedenkingen. “Misschien is het een moreel gevoel, ingegeven door het idee dat het leven gegeven is, indien niet door God, dan toch door het lot of door de natuur,” zo schrijft ze in ‘De maakbare baby’.

“Vroeger kregen mensen een kind. Nu plannen, bestellen en kopen ze het. Ondanks mijn expertise bekruipt me daarbij het gevoel dat dit een schending is van iets sacraals, waarbij ik niet iets religieus bedoel, maar iets wat boven of buiten de mens staat, iets waar we respectvol mee om moeten gaan.” Ze pleit daarom voor een maatschappelijke debat over deze techniek, dat moet uitmonden in heldere wetgeving.

(Bron en meer lezen: Sientias)