Vuilnis als oplossing voor het plasticprobleem?

Plastic leek ooit een wondermateriaal, maar heeft intussen een enorm mileuprobleem veroorzaakt. Iedereen weet wat de plasticsoep is. Enorme hoeveelheden grote en kleinere stukken plastic die in onze oceanen drijven. Plastic dat gaandeweg uiteen valt in kleinere deeltjes. Daarbij komen giftige stoffen vrij en bovendien dringen gifstoffen en plasticdeeltjes onze voedselketen binnen. Wat kunnen we doen tegen dit probleem?

Afval is één van de oplossingen. Dat schrijft Wetenschap in Beeld. Wetenschappers in het onderzoeksproject SYNPOL hebben namelijk een manier gevonden om afval om te zetten in polyhydroxyalkanoaat. Dat is een bioplastic. Dit doen ze met behulp van bacteriën en microgolven. Bioplastic is geschikt voor verpakkingen en omdat het afbreekbaar is, is het ook toepasbaar in bijvoorbeeld medische toepassingen. Denk aan hechtdraad. Dit nieuwe bioplastic lost het probleem van de plasticsoep misschien nog niet op. Maar het kan er wel voor zorgen dat de plasticsoep niet nog groter wordt.

Volop grondstof voor plastic

EU-burgers zorgen op jaarbasis voor gemiddeld 476 kilo vuilnis per persoon. Het meeste wordt verbrand voor de productie van elektriciteit. Er is dus volop grondstof voor het maken van bioplastic. En omdat het goedkoop te produceren is, moet het gaan concurreren met plastic op oliebasis. Ook voor de medische wetenschap biedt dit mogelijkheden. Nieuwe versies van het bioplastic moeten namelijk kunnen ‘voelen’, reageren op licht en prikkels en kunnen afbreken in het lichaam. Chemie op maat en handgeselecteerde moleculen maken de weg vrij voor een regelrechte plasticrevolutie, staat er in Wetenschap in Beeld.

Omdat ze afbreekbaar zijn, zijn bioplastics ook bruikbaar voor medische toepassingen. Bijvoorbeeld hechtdraad.

Medische problemen verhelpen

Nieuwe toepassingen van bioplastic kunnen medische problemen die zich nu nog voordoen verhelpen. Een voorbeeld hiervan, is de zogeheten stent die gebruikt wordt wanneer iemand gedotterd wordt. Dotteren gebeurt wanneer sprake is van een gevaarlijke bloedvatvernauwing in het hart. Er wordt dan een buisje in het bloedvat geplaatst – een stent, vaak van metaal of kunststof – dat het bloedvat open moet houden. Zo’n stent blijft echter in het lichaam zitten, ook als een bloedvat zich heeft hersteld. Dat maakt het bloedvat minder flexibel, wat kan leiden tot nieuwe problemen zoals een hartinfarct. Onderzoekers hebben intussen, samen met het farmaceutisch bedrijf Abbott, een nieuwe stent van bioafbreekbaar plastic ontwikkeld. Deze stent lost na drie jaar vanzelf op tot onschadelijke stoffen.

(Bron en meer lezen: Wetenschap in Beeld)