Wetenschappers luiden noodklok over digitalisering biotechnologie
Twee Amerikaanse biowetenschappers luiden de noodklok over de risico’s die de digitalisering in de biotechnologie met zich meebrengt. Biologen zijn zich nog te vaak onbewust van de potentiële kwetsbaarheden die zich voordoen bij de digitalisering van de biotechnologie, schrijven Jenna E. Gallegos en Jean Peccoud van de Colorado State University in The Conversation.
Om hun zorgen te illustreren noemen de wetenschappers een virusaanval op een kerncentrale in Iran, in 2010. De virusaanval leidde tot mysterieuze apparatuurstoringen. Pas maanden na de virusaanval werd het virus gevonden, Stuxnet genaamd. Het virus had niet alleen invloed op de computers van de centrale; het sloot een derde van de apparatuur in de kerncentrale af. Ook gaf het de overige apparatuur opdracht om te trillen.
Kwaadaardige bedoelingen
Dergelijke aanvallen kunnen in de biowetenschap voor grote problemen zorgen, stellen Gallegos en Peccoud. Zeker nu de grens tussen ‘echt’ en synthetisch DNA steeds waziger wordt. Twintig jaar geleden konden genetische ingenieurs alleen nieuwe DNA-moleculen creëren door natuurlijke DNA-moleculen aan elkaar te hechten. Tegenwoordig kunnen wetenschappers chemische processen gebruiken om synthetisch DNA te produceren. Kortom, met behulp van computers is het bewerken en schrijven van DNA-sequenties bijna net zo eenvoudig als het manipuleren van tekstdocumenten. En het kan gedaan worden met kwaadaardige bedoelingen.
Kunnen bioterroristen zich richten op laboratoria die infectieziekten bestuderen? Kan iemand met wat hack-ervaring een gevaarlijke ziekteverwekker creëren? Twee onderzoekers van de Colorado State University pleiten voor meer beveiliging.
Nu nadenken over beveiliging van DNA-gegevens
Dit betekent dat toegang tot specifieke fysieke monsters niet langer nodig is om nieuwe biologische monsters te maken. De onderzoekers willen daarmee nog niet zeggen dat je met internettoegang en wat hack-ervaring al een gevaarlijke ziekteverwekker kan creëren. Toch zien ze wel degelijk gevaren. Want, vragen ze zich af: zouden bioterroristen zich kunnen richten op overheidslaboratoria die infectieziekten bestuderen? Hoe zit het met farmaceutische bedrijven die levensreddende medicijnen produceren? Volgens hen is het nu tijd om na te denken over de beveiliging van DNA-gegevens. En niet pas na een nieuwe Stuxnet-achtige cyberaanval.
(Bron en meer lezen: The Conversation)
